ჩვეულებრივი ავიაფრთის ფართობის მხოლოდ 2/3 ქმნის ამწევ ძალას, რადგან დანარჩენი 1/3 "დაკავებულია” ჰაერის ნაკადების გაყოფით. პროტოტიპებისაგან განსხვავებით შესაძლო გამოგონების მთელი ფართობი ქმნის ამწევ ძალას.
ეს შედეგი მიიღწევა იმით, რომ ვაკუუმური ავიაფრთის ზედა და ქვედა ზედაპირებს შორის დაიტოვება ცარიელი სივრცე, რომელიც წინა და გვერდითი მხრიდან დახურულია, ხოლო ფრთის ბოლოსთან ზედა სიბრტყეზე იხსნება ღია ჭრილით, რომელიც ხსნის სივრცეს ნერვიურებს შორის. ფრენის დროს პასკალის კანონის მიხედვით აღნიშნულ სივრცეში ისეთივე დაბალი წნევა იქმნება, როგორც ფრთის ამწევი ფართობის ზევით. ზებგერითი სიჩქარით ფრენის დროს კი აღნიშნულ სივრცეში ვაკუუმი იქმნება, რადგან ჰაერის მოლეკულები აღნიშნულ ჭრილში და შესაბამისად ფრთის შიგნით სივრცეში შესვლას ვერ "ასწრებენ”, რადგან მოლეკულების ურთიერთგადაადგილების სიჩქარე თვითმფრინავის სიჩქარეზე ნაკლებია. ადრე იქ არსებული ჰაერის მოლეკულები კი უკვე "ჩამორჩენილნი ” არიან. ამის შედეგად ფრთის ამწევი ძალა მინიმუმ 30% გაიზრდება.
ეს ტექნოლოგია გამოყენებადია ასევე პროპელერში და სხვადასხვა ტიპის ტურბინებზე. ზედმეტი ტურბულენტობის ნეიტრალიზაციის მიზნით ეს ჭრილები შეიძლება რამდენიმე იყოს.
შესაძლლებელია ასევე ამ ტურბინის უფრო რთული კოფიგურაციები, რომლებშიდაც ფრთის შიგნით იქნება დამატებითი სიბრტყე, ხოლო მის ქვეშ რეაქტიული ჭრილები ფრთის მეორე მხრიდან.
| 
მთავარი 
